پس از ناپدید شدن هواپیمای شماره 370 خطوط هوایی مالزی، طبیعی است که خانواده‌های قربانیان با فاجعه عظیمی روبروشده‌اند؛ آنها با احساسات محتلفی مثل ناراحتی، درد، ناتوانی، شوک و خشم روزهایشان را سپری می‌کنند و بازگشت به زندگی عادی برای آنها بسیار دشوار است. اما من احساس آنها را درک می‌کنم زیرا پدر خودم را در سال 1985 در پرواز شماره 123 خطوط هوایی ژاپن که در خارج از توکیو سقوط کرد از دست دادم.
این حادثه یکی از بزرگترین حوادث هوایی در تاریخ حمل و نقل هوایی است زیرا منجر به کشته شدن بیش از 500 مسافر و خدمه هواپیما شد. در حالیکه روی یکی از نیمکت‌های انتظار شهرستان تاتامی (نقطه‌ای که به محل سقوط نزدیک بود) نشسته بودم صدها نفر را می‌دیدم که به دنبال عزیزان خود آمده‌اند و احساس ترس، نا امیدی و خفگی می‌کردم. فردای آن روز که بقایای هواپیما مثل؛ تکه های چوپ، یک دست که احتمالا متعلق به یک مرد بوده و غیره را می‌آوردند با خودم فکر کردم که این عذاب پایانی ندارد.
چگونه می‌توانستم به دنبال بقایای کسی بگردم که روزی عزیز من بوده؟ پدرم و قهرمان کودکی من؟ از لحاظ جسمی، عاطفی احساس می کردم که هر تکه ای که پیدا می شود قسمتی از روح و بدن عزیز من است. پس از اینهمه سال هنوز جای زخم‌های آن حادثه درد میکند، حتی وقتی که شنیدیم هواپیمای 370 ناپدید شده. من می خواهم احساسم را با کسانی که در این حادثه قربانی داده‌اند شریک کنم و به آنها بگویم زندگی همیشه یکسان نخواهد بود، زمان خواهد برد اما بدانید که اوضاع بهتر می‌شود. بدانید که ما دوباره می‌خندیم و خورشید بازهم طلوع خواهد کرد.
نداشتن اطلاعات کافی سخت ترین قسمت ماجراست؛ این که از کجا مطمئن باشیم عزیز ما از دست رفته است وقتی هنوز قسمتی از جنازه پیدا نشده؟ اگر آنها زنده باشند و به انتظار ما نشسته باشند تا نجاتشان دهیم چه طور؟ چگونه مراسم ترجیمی برگزار کنیم وقتی جنازه ای نداریم؟ چگونه مطمئن باشیم که دیگر هرگز باز نمی‌گردد؟ خانواده های قربانیان این حادثه با دشواری های بسیاری روبه رو هستند. اما این 10 نکته شاید بتواند به آنها کمک کند که از این غم عظیم عبور کنند. مهمترین نکته این است که بپذیرید آنها رفته اند و دیگر باز نخواهند گشت؛
۱- غم درونی خود را آزاد کنید؛ گریه کنید، فریاد یزنید، داستان‌هایی مربوط به شخص از دست رفته تان را بیان کنید و خلاصه هر کاری که به شما کمک می کند تا غصه درونیتان را خارج کنید.
۲- از اطرافیان, دوستان؛ خانواده و یا مشاورین کمک بگیرید و به خدایتان پناه ببرید.
۳- غذاهای سالم بخورید.
۴- استراحت کنید، حتی اگر نمیتوانید بخوابید مدتی دراز بکشید.
۵- حرکت کنید، راه بروید، ورزش کنید، فعالیتهای فیزیکی احساسات منفی را از بین میبرد.
۶- به طبیعت بروید طبیعت آنقدر بزرگ است که غم شما را در خود پنهان کند طبیعت شفابخش است.
۷- بدانید که عزیز شما در آرامش است و همیشه در کنار شما خواهد بود.
۸- به کسانی که ممکن است در وضعیت بدتری از شما باشند کمک کنید. مثلا در موردی که برای من اتفاق افتاد فهمیدم که یک زوجی آمریکایی می خواستند با این پرواز سفر کنند اما به هواپیما نرسیدند بنابر این من برای آنها نامه ای نوشتم و آرزو کردم که همیشه در آرامش و خوشی زندگی کنند.
۹- مطمئن باشید که پس از تمام شدن این غم و فاجعه اتفاق خوبی رخ میدهد. مرگ پدرم به من یاد داد که بیشتر در زمان حال زندگی کنم، برای زنده ماندن بیشتر تلاش کنم و قدردان محبت غربیه ها باشم.
۱۰- من از این حادثه آموختم که قوی و انعطاف پذیر باشم و به دنبال کمک بگردم وقتی که به آن نیازمندم. با ایمان و شجاعت توانستم تغییرات مثبتی در زندگی دیگران ایجاد کنم و به بسیاری از اهداف زندگی ام دست یافتم. می‌دانم که پدرم در تمام این مدت در کنارم بود و مرا هدایت می‌کرد و اکنون با لبخندی از سر غرور و افتخار رسیدن من به هر نقطه جدیدی از موفقیت را نگاه میکند.
من اعتقاد دارم که همه ما می‌توانیم رشد کنیم و زندگی سرشار از آرامش و شادی داشته باشیم اما فقط باید این مرحله را پشت سر بگذاریم. خانواده قربانیان پرواز 370 به شیوه‌های گوناگونی این حادثه را پشت سر خواهند گذاشت اما همیشه خاطره و محبت عزیزانشان را در دل خواهند داشت.
منبع: سی ان ان؛ ۲۸ مارس ۲۰۱۴/ ترجمه: فاطمه عسگری‌آزاد
