برخی از اقتصادهای جهان به دلایل مختلف مردم خود را وادار به انجام کار در ساعات طولانی‌تر می‌کنند.
ممکن است در پایان یک روز کاری خسته‌کننده، احساس‌کنیم که ما یکی از پرکارترین افراد روی زمین هستیم، در حالی که جوامع زیادی وجود دارند که نه تنها ساعات طولانی کار در آن معمولی است، بلکه این مقدار ساعات زیاد از شهروندان آنان انتظار می‌رود.
این دسته از کشورها در طول تاریخ اکثرا همیشه شهروندان سخت‌کوش داشته‌اند و به همین دلیل ساعات کاری طولانی یکی از انتظارات عادی کارفرمایان محسوب می‌شود.
بسیاری از جوامع مدرن بر پایه این شهروندان سخت‌کوش ساخته می‌شود و این افراد پایه اقتصاد کشورشان را می سازند و اجازه شکوفایی و مطرح شدن اقتصاد را در سطح جهانی به کشور خود می‌دهند.
اما این نکته نیز قابل تذکر است که در برخی از موارد، ساعت‌های طولانی کار شهروندان لزوما با موفقیت اقتصادی آن کشور برابر نیست.
سطوح پایین‌تر آموزش و تحصیلات مردم یک کشور، در اکثر موارد سرعت بهره‌وری را کاهش می‌دهد که برای جبران این کمبود، کشورها مجبور به تعیین ساعات طولانی‌تر برای کار مردم خود می‌شوند.
افزایش ساعت کار در برخی موارد نیز می‌تواند تاثیر منفی بر یک جامعه داشته باشد.
به عنوان مثال یکی از قسمت‌های منفی ساعات کار طولانی، عدم توازن میان زندگی و کار شهروندان می‌باشد و حتی در مواردی، این اضافه‌کاری زیاد می‌تواند سبب منعطف‌شدن نظر کارفرمایان بر کارگران کم‌تر که توانایی تطابق با این ویژگی را دارند، شود و این می‌تواند در صورت ادامه پیدا کردن سبب فرصت‌های شغلی کم‌تر و نرخ بیکاری بیشتر برای کشور شود. به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از تراز، در ادامه کشورهایی که بر پایه متوسط ساعات کار سالانه، به عنوان سخت‌کوش‌ترین کشورها شناخته شده‌اند، معرفی می‌شوند:
۱.کره جنوبی، ۲۱۹۳ ساعت در سال
کره شمالی اجباری برای ساعات طولانی‌تر کار برای شهروندان خود ندارد، اما در کره جنوبی، بسیاری از مردم به منظور دستیابی به وضعیت مالی بهتر، ساعات بیشتری را برای کار انتخاب می‌کنند و دولت این کشور نیز طرح‌هایی را برای تشویق مردم برای کار تا ساعات طولانی اجرا می‌کند، اگرچه پیش‌بینی می‌شود که این برنامه‌ها تا ده سال آینده، دیگر به اندازه کافی برای مردم جالب و تشویق‌کننده نخواهد بود و بر میزان رضایت و تلاش آن‌ها تاثیر نخواهد داشت.
شاید به خاطر انتظار میزان ثابتی از بهره‌وری با وجود کاهش ساعات کاری توسط کارفرمایان، این کشور توانسته رتبه نخست سخت‌کوش‌ترین شهروندان جهان را به نام خود کند و مردم این کشور به منظور انجام وظایف کاری مشخص‌شده سنگین خود، ماکزیمم میزان کار و تلاش را از خود نشان می‌دهند.
۲.شیلی، ۲۰۶۸ ساعت در سال
شرایط کار در شیلی به شدت کنترل می‌شود و افراد قادر هستند ۴۵ ساعت در هفته به صورت قانونی کار کنند که این میزان یک دوره ۲۴ ساعته برای استراحت به این افراد بیشتر از سایرین ارائه می‌کند، اما مردم شیلی به دلیل قانون کار خود مجبور می‌شوند تا حجم سنگین کار روزانه خود را برای کامل کردن به خانه ببرند.
۳.روسیه، ۱۹۷۹ ساعت در سال
در زمانی که کشور روسیه یک دولت کمونیستی بود، طرح‌های مختلفی برای ارتقا ساعات کاری ارائه شده‌بود.
با وجود اینکه جماهیر شوروی دیگر وجود ندارد، میراث قانون کار سنگین دولت کمونیسم همچنان بر قانون این کشور سایه افکنده است.
این کشور در میان بسیاری از مشاغل سخت خود، بالاترین سرانه پزشکان و کارکنان بهداشت را در جهان به نام خود کرده‌است، اما با این وجود سلامت مردم روسیه از زمان فروپاشی اتحادیه جماهیر شوروی کاهش پیدا کرده‌است.
۴. مجارستان، ۱۹۶۱ ساعت در سال
شهروندان مجارستان با وجود ساعت طولانی کار، دستمزد کمی دریافت می‌کنند.
بدین علت که بسیاری از مردم مجارستان بیکار هستند، و تنها ۵۵ درصد از جمعیت در سن کار این کشور، شاغل بوده و مالیات می‌پردازند، مسئولیت جبران و حمایت از افراد بیکار نیز برعهده مردم شاغل مجارستان افتاده‌است که این امر خصوصا بر افرادی که در حال پرداخت وام مسکن هستند، بیشترین فشار را وارد می‌کند.
با این وجود مردم این کشور به خوبی به اخلاقیات پایبند هستند و اعتقاد به “کار بیشتر و موفقیت” دارند.
۵.جمهوری چک، ۱۹۴۷ ساعت در سال
این کشور با وجود اینکه به عنوان یکی از سخت‌کوش‌ترین کشورهای جهان شناخته‌شده‌است، در سال گذشته به عنوان دومین منفی‌ترین کشور شناخته شد و این می‌تواند نشان‌دهنده این امر باشد که ساعات طولانی کار نمی‌تواند منجر به نگرش مثبت شهروندان و سلامت جسمی و روحی آنان شود.
