جهش قیمت ها که از اواخر سال گذشته اغاز و در هفته دوم پس از تعطیلات طولانی مدت نوروزی شدت و حدت زیاد تری یافته همگان را در پی پاسخ به این پرسش تهییج کرده که این روند چه فرجامی را بدنبال دارد . پیک فلز به دلیل ارتباط گسترده اش با همکاران خود در دیگر شهرها مداوم و مستمر در برابر این پرسش واقع است که انبارها در حال پر شدن است اما خروجی ها بسیار ضعیف است بطوریکه هنوز تعداد زیادی از همکاران کالاهای ارزان خرید خود را در برابر دیدگانشان هر روز نگاره گر هستند واقعا فرجام این روند چیست ؟ قبل از هرچیز باید عوامل افزایش را جستجو کرد شاید در این بررسی چیزی عاید مان شود دلایل افزایش قیمت عبارتند از :
—- کاهش بیش از حد قیمت ها در قبل از بهمن 94 و زیان ده شدن واحدهای تولیدی و شاید همه واحدهای شاغل در زمینه فولادهای ساختمانی
—- افزایش قیمت مواد اولیه در بازارهای جهانی ابتدا بتدریج و سپس با شتاب بیشتر
—- بهبود وضعیت صادراتی ایران به دلیل قیمت های مناسب و کاهش عرضه در بازار
—- بازار سازی و مدیریت عرضه توسط تعدادی از واحدهای تولیدی و حتی تجار و توزیع کنندگان عمده
—- افزایش قیمت مقاطع فولادی در بازارهای جهانی
—- افزایش تعرفه وارداتی فولاد در ایران در آخرین روزهای سال 94 و اجرایی شدن آن در ابتدای سال 95
این عوامل مهم به همراه چند عامل جزیی دیگر سبب شد بازار فولاد چه در ایران و چه در جهان وارد فاز بحران قیمتی شده و لی هنوز نتوانسته طرف تقاضای موثر را به نحوی مطلوب تحریک کند عدم خروجی مناسب بنگاهها و ضعف حضور مصرف کننده اصلی موجب افزایش ریسک معاملات شده اما به نظر می رسد که قیمت گذاری واحدهای تولیدی و توزیعی بزرگ به این جنبه ( مصرف کننده اصلی ) فعلا توجهی ندارد چرا که شرایط برای افزایش سود تقریبا مهیاست حال چه اتفاقی می افتد؟
این روند تا آنجا ادامه پیدا می کند که خریدار موجود در زنجیره فولاد ( به جز مصرف کننده اصلی ) تا حدی ریسک این عمل را پذیرا می شود و پس از آن فقط نظاره گر و تماشاچی بازار خواهد بود و شاید حتی خود او دامن زننده به افزایش قیمت نیز بشود تا بتواند حاشیه سود خود را بهبود ببخشد اما در نهایت با ایستا و ثبات قیمت ترس از کاهش شدید مانع از انتظار او برای حضور مصرف کننده واقعی خواهد شد و تجربه چند سال گذشته در کاهش های شدید اورا به این فکر خواهد انداخت که کالای خود را به نقدینگی تبدیل کند لذا روند آشفتگی بازار ممکن است معکوس شود اما در ورای این همه بیم و ترس روزنه ای از امید هم کورسو می زند در خبرها داشتیم که دولت قرار است پس از تصویب بودجه اقداماتی را برای بهبود رشد اقتصادی انجام دهد . دلارهای نفتی ایران از چند کشور من جمله هند ، کره از حالت بلوکه در آمده است سرمایه گذاران خارجی در حال انعقاد قرارداد و یا بررسی حضور در ایران هستند مقداری از مطالبات دولت به پیمانکاران پرداخت می شود ( به صور مختلف ) در خصوص وام مسکن قرار است تسهیلات بهتری در نظر گرفته شود و نظایر آن … اما این پروسه ها به دلیل بروکراسی پیچیده و تو در توی مدیریتی و دولتی زمان بر است و شاید این امید را دردل ها زنده کند که از نیمه دوم سال وضعیت و شرایط متفاوت از نیمه اول باشد ولی تا چه وقت تولید کننده ها و قیمت گذاران می توانند بازار را مدیریت کرده و مانع از کاهش قیمت های جدی محصولات شوند ؟ تا چه حد بازارهای جهانی می توانند بر طبل افزایش قیمت کوبیده و روند صعودی آن را حتی با شیب بسیار ملایم و یا حتی بسیار آرام نگاه دارند ؟ اینجاست که فرضیه رکود، عمیق تر از قبل خود را عیان می کند اگر به گذشته نه چندان دور نگاهی بیاندازیم متوجه می شویم که در اواخر سال 93 و حتی کمی بیش از نیمه اول 94 بعضی پروژه ها با ترفندهایی چون تهاتر ، معاملات سلف و… پابرجا بوده و فعالیت می کردند اما در سال جدید و با افزایش قیمت های چند صد تومانی احتمالا صورت وضعیت پیمانکاران با مغایرت هایی همراه و محتملا به عدم فعالیت منجر خواهد شد لذا به عنوان یک عضو کوچک این بازار به دوستان و مدیرانی که چه در بخش قیمت گذاری فعال و چه در بخش مدیریت عرضه و بازار سازی نقش دارند پیشنهاد می کنم نگاه یکطرفه و بخشی خود را به سمت تمامی زنجیره گسترش داده و فقط به حوزه فعالیتی خود توجه نکنند چرا که اگر رکودی مجددا دامنگیر این بازار گردد قطعا گریبان آنها را نیز خواهد گرفت . اما امیدوارم که تمامی محاسبات این عضو کوچک فولادی اشتباه بوده و این روند طلیعه رونق بازار باشد . انشاالله
