🔸در شب صعود ایران به جام جهانی، در گوشه ای از این شهر، برای چندمین بار در ماههای اخیر یک پیک موتوری تصادف کرد و مرد. خبری تکراری که حتی خاطر هیچ کس را هم مکدر نمی کند.
🔹صدها هزار راننده پیک موتوری، بدون حق بیمه، بدون بازنشستگی، بدون بدیهی ترین و پایه ترین حقوق انسانی و کارگری
🔸در آمریکا در شهر نیویورک جایی که ۸۰۰ هزار پیک غذابر وجود دارند قوانین جدیدی وضع شده:
✔️آنها از این پس می‌توانند از توالت رستورانهایی که در آن کار می کنند استفاده کنند.
✔️کارفرما موظفست انعامی که مشتری داده را به راننده بگوید.
✔️ رستوران دار باید حداقل هفته ای یکبار با کارگران غذابر خود تسویه کند.
✔️ بسته های ایزوله حمل غذا، برای کارگران مجانی باشد و آنها مجبور نباشند از جیب خودشان ۵۰ دلار پول بدهند.
✔️کارگر خودش تصمیم بگیرد چقدر مسافت را می‌تواند پا بزند.
🔸با این وجود حقوق آنها هنوز زیر کف حقوق است. از گردش مالی ۱۵۰ میلیارد دلاری در صنعت حمل و نقل تغذیه، سهم آنها حتی کف‌حقوق هم نیست. و هنوز بیمه درمانی و حق بازنشستگی ندارند.
🔹کارگران جهان اما متحدند برای گرفتن حقوق بیشتر، برای زندگی انسانی تر.. از آغاز رنسانس صنعتی تا امروز
