وقتی با این آدم‌ها معاشرت می‌کنیم کلمات «نمی‌تونم»، «نمی‌شه»، «هرگز» و…
خیلی استفاده می‌کنن. معمولا انجام کارهای خودشون رو به عقب می‌ندازن، چون به خودشون اعتماد کافی ندارن.
به جای اینکه تصمیم بگیرن و اقدام کنن، بیشتر وقتشون رو به گله و شکایت از روزگار و حوادث می‌پردازن.
وقتی که بهشون راه‌حلی برای مشکلات ارائه می‌شه، همیشه دلیلی پیدا می‌کنن که چرا این راه‌حل یا این پیشنهاد مفید نیست.
وقتی با همچین فردی روبه‌رو بشیم، معمولا داستان‌های زیادی از ظلم و مظلومیتشون می‌شنویم.
این افراد معمولا دیگران رو به خاطر مشکلات و مسائل زندگی‌شون مسئول می‌دونن و اونا رو سرزنش می‌کنن. اونا مسئولیت سهمی که خودشون تو زندگی دارن رو برعهده نمی‌گیرن.
