خداوند انسان‌ها را برای کمال آفریده و وسائل آن را از نظر تکوین و تشریع فراهم ساخته، در اختیار او گذاشته است و تکلیف انسان به عبادت خدا یکی از این وسائل لازم برای کمال است.
ما انسان‌ها که یکی از مخلوقات خداییم، سراسر وجودمان را نیاز و احتیاج فرا گرفته است، مانند نیاز به آب و غذا و هوا و . . . که با نبود یکی از این‌ها قادر به ادامه حیات نیستیم. ما چند دقیقه یا چند ثانیه نمی‌توانیم بدون هوا زنده بمانیم شاید با خود بگویید چه ساده همه ما این‌ها را می‌دانیم ولی آیا همه ما روزانه شکر این نعمت‌ها را به جای می‌آوریم به راستی چگونه باید شکر نعمت خداوند را کرد؟ یکی از این راه‌ها عبادت است حتی در عبادت کردن که به نوعی شکر نعمت است این ما هستیم که نیازمند عبادت و بندگی خداوند هستیم چرا که روح ما اینگونه آفریده شده است و برای آرامش روح باید ساعاتی را برای عبادت اختصاص بدهیم.
آری یکی دیگر از احتیاجات ما نیازهای روحی است مثل احتیاج به محبت. از این رو بچه‌هایی که در خانواده خود احساس کمبود محبت کنند، دچار اختلالات روحی و روانی می‌گردند. یکی از نیازهای واقعی و اساسی روح بشر مسئله عبادت و پرستش است، چون خداوند انسان را برای تکامل آفریده است و تکامل او جز از راه عبادت و بندگی به دست نمی‌آید.
بنابراین خداوند نیاز به عبادت ما ندارد، بلکه ما محتاج به عبادت او هستیم که با بندگی او به نعمت‌های جاودان نایل شویم.
خداوند در قرآن می‌فرماید: هر کسی کفر ورزد و حج را ترک کند، به خود زیان رسانده است. خداوند از همه جهانیان بی نیاز است.
در احادیث دینی ما پیامبران و ائمه نیز به مسئله عبادت توجه زیادی دارند پیامبر خدا (ص) در حدیثی گهربار فرمودند: دنیا یک ساعت است؛ آن را برای اطاعتِ خداوند قرار ده.
امام صادق (ع) در تشریح معنای عبودیت فرموده است: بندگی گوهری است که باطن آن ربوبیّت است پس هرچه از بندگی به دست نیامده باشد، در ربوبیّت یافت می‌شود و هرچه از ربوبیّت پنهان باشد، در بندگی می‌توان بدان رسید.
اگر خداوند بندگان را به عبودیت خویش دعوت می‌کند برای این نیست که خود سودی کند، بلکه می‌خواهد برای خود انسان‌ها مفید باشد.
منابع:
آل عمران آیه97
بحارالأنوار: ج ۷۰ ص ۶۸ ح ۱۴/ حکمتنامه جوان: ج1 ص 48
مصباح الشریعه فی حقیقه العبودیه، باب/100
