دلالی یا واسطه‌گری یکی از کارهایی است که متناسب با وضعیت اقتصادی کشور، رونق می‌گیرد یا از رونق می‌افتد اما همیشه وجود داشته و خیلی‌ها از این طریق امرار معاش می‌کنند؛ به این شکل که اصطلاحا معامله را جوش می‌دهند و از طرفین معامله پولی دریافت می‌کنند. تصور عامه این است که هر کسی می‌تواند دلالی کند اما این تصور، نادرست است زیرا دلالی تابع قانون است و دلال باید شرایطی داشته باشد.
طبق ماده ۱
قانون راجع به دلالان مصوب سال ۱۳۱۷، تصدی به هر نوع دلالی منوط به داشتن پروانه است و
طبق ماده ۲، پروانه دلالی فقط به اشخاصی داده می‌شود که دارای این شرایط باشند:
۱- داشتن ۲۵ سال تمام و انجام خدمت وظیفه یا داشتن گواهینامه معافیت یا آماده به خدمت.
۲- تابعیت ایران.
۳- داشتن گواهینامه سال ششم ابتدایی یا دادن امتحانی برابر آن.
۴- داشتن اطلاعات فنی متناسب با اموری که عهده‌دار دلالی آنها هستند.
۵- عدم شهرت به نادرستی.
۶- نداشتن محکومیت به ارتکاب جنایت و ورشکستگی به تقصیر و کلاهبرداری و خیانت در امانت و سرقت به گواهی مقامی که وزارت دادگستری (قوه قضاییه) معین می‌کند.
۷ – دادن وجه‌الضمانه یا ضمانت‌نامه یا وثیقه مطابق ماده ۳
براساس ماده ۳
کسی که می‌خواهد دلالی کند برای جبران خساراتی که ممکن است قانوناً از عملیات او متوجه اصحاب معامله شود باید به یکی از طرق زیر تأمین بدهد:
۱- پرداخت وجه‌الضمان.
۲- دادن وثیقه غیرمنقول و یا سهام.
۳- ضمانت یکی از تجار معتبر یا بانک.
